QUINGENTI

QUINGENTI

Graece Πεντακόσιοι, Senatus Atheniensis. Postquam enim Solon constituisset, ut quotannis summae praeesset Rei public. Quadringentorum Senatus, auctô deinde, sive in ordinem redactô Tribuum, quae decem fuêre (cum antiquitus quatuor solum essent) numerô, e Quadringentis facti sunt Quingenti Senatores, qui dicti sunt ἡ τȏυ πεντακοσίων βουλὴ, vel οἱ Πεντακόσιοι. Ex unaquaque autem Tribu quin quaginta Viri sorte ducebantur, teste Ulpianô in Androtianam: Sortiebantur verô qui aetate essent Senatoriâ, quam an. 30. definitam fuisse, hinc colligitur, quod tot annos natum fuisse Iudicem oportuerit, ex iureiurando Heliastarum, Quingenti autem inter Iudices erant; Praeterea hoe Senatu moti poterant sorte capi in Iudices, ut legimus in Graecorum Commentar. non potuissentautem, nisi annos minimum 30. nati etc. Neque vero solum sorte ducebantur Quinquaginta ex unaquaque Tribu Viri, sed etiam praeter eos, quinquaginta alii succedanei, in hunc finem, ut si primi illi Quinquaginta sorte lecti qut ex illis unus aliquis, vel probaretur minus. vel intra suae πολιτείας annum moreretur, in illorum locum sufficerentur isti, quibus sors obvenerat. Admittebantur in hunc Senatum etiam adscripti cives, ut e Lege τῶν Δημοποιητῶν colligere est, fiebatque sortitio haec quatuor ultimis diebus de trecentis quinquaginta quatuor anni Lunaris, ut docet Ulpianus iterum in Androt. Quinquaginta hi ex unaquaque Tribu sorte capti atque approbati Senatores Πρυτάνεις dicebantur, de quibus vide supra in voce Prytaneia. Ex his, qui suum diem imperaret, Epistates, reliqui novem (quamque enim Prytaneiam in 5. hebdomadas fuisse divisam ibi vidimus) Proedri dicebantur: a quibus alios quoque fuisse Proedros atque Epistatas notant Eruditi. Nam quotiescumque habebatur Senatus quotiescumque aut concio, ὁ εν τῇ ἐφημερίᾳ ἄρχων: legebat novem Proedros, e singulis unum Tribubus, exceptâ Tribu, penes quam erat Prytaneias imperium, ut docet Arist. de Rep. Athen. e quibus novem Proedris uns Epistata quoque dicebatur, sorte ex illis ductus, ab Epistata, penes quem eius diei regnum erat. Suid. Harpocrat. etc. Atque hi Proedri Senatui et Populi contionipraesidebant, unde iis nomen: sicque per eos curabantur ea quae περὶ τὴν βουλὴν καὶ τὴν Ε᾿κκλησίαν erant. Iidem relationem faciebant eorum, quorum causâ con venerant; sistebantque in Iudicium coram Populo: quas tamen partes fuisse praecipue Epistatae Proedrorum, ex Suida discimus. Ubi vero sorte capti fuerant Quingenti, qui Reip. praeessent, inquirebatur in eorum vitam moresque, qui cum probati erant, iusiurandum dabant, cuius aliquot capita haec sunt: Τ`α βέλτιςτα βουλεύσειν τῷ Δήμῳ τȏυ Α᾿θηναίων, Optima quaeque consulam Atheniensium Pepulo, apud Demost. contra Neaer. Κατὰ τοὺςνόμουςβουλεύσειν, Secundum Leges consulam, Xenop. Α᾿πομνημ. l. 1. Οὐδὲ δήσω Α᾿θηναίων οὐδένα ὡς ἂν ἐγγυητὰς τρεῖς καθίςτη τὸ αὐτὸ τέλος τελοῦντας πλὴν ἐάν τις ἐπὶ προδοσίᾳ τῆς πόλεως, ἢ καταλύσει τοῦ δήμου συνιὼν ἅλω, ἢ τέλος πριάμενος, ἢ ἐγγυησάμενος, ἢ ἐκλέγων μὴ καταβάλῃ, Neminem vinciam, qui vades dederit tres eiusdem census, nisi qui ad Urbem prodendam, aut popularem statum evertendum coniuraverit: aut emptor vectigalium, aut sponsor aut coactor, pecuniam non numeraverit, Vide Demosthenem in Orat. Timocratea.

Καθεδεῖςθαι εν τῷ γράμματι ᾧ ἂν λάχωσι, Assidebo eô ordine, quem literae sors attribuerit Philochor. Καὶ οὐ δὲξομαι ἔνδειξιν οὐ δὲ ἀπαγαγὼν, ἕνεκα τȏυ πρότερον γεγενημένων πλὴν φευγόντων. Neminem nisi exsulum deferri ducive sinam, praeteritorum causâ, apud Andocidem de Myster. quod caput additum esse, post exactostriginta Tyrannos, cûm τῆς Α᾿μνησικακίας Lex sapientissimô consiliô sanciretur, ex eodem constat. Habendi proin Sentum Populumque in contionem vocandi ius cum penes Prytanes esset, si quid novi in Rep. accidebat, prytanibus referebatur, ut providerent indictô Senatu vel contione: Neque quisquam admittebatur petitor in Senatum, nisi ab his; quorum proin avaritiam carpit Comicus Pace, ut quigratis nulluto admitterent, induciarum forensium praetexentes nomen. Vulgo enim ἐκεχειρία ἐςτὶν, dicebant, οὐ δυνάμεθα τήμιρον ἐισάγειν, etsi non tam amarent ἐκεχειρίαν, quam τοὺς ἔχοντάς τι εν ταῖς χερσὶν, Vet. Interpr. Senatus habebatur quottidie, nisi dies esset ἄφετος, quales festi fuerunt, cum universa civitas feriaretur, ut habet L. de Festis. Imo cautum Psephismate. annô 3. Olymp. 103. Cephisidorô Athenis Praetore, ut Senatus Quingentorum dies quinque feriaretur; cum agebantur Apaturia. Porro de publico pecuniam Senatores accipiebant, honorarium eius operae, quam Reip. impendebant, Ulpianus in Timoorateam: quod in diem erat drachma, ut Hesychius docet. Senatum cum ingrederentur Senatores, Iovi atque Minervae faciebant sacra: quod τὸ εἰσητήρια ἱεροποιῆσαι, Ulpian. in Mid. dictum: Proscribebantque Prytaneis, de quibusnam futura esset relatio in Senatu, Pollux, l. 8. c. 9. et sumebant hi una quottidie cibum, singulis fuae Πρυτανείας diebus, Idem, l. 8. c. 15. Cum vero Quingenti in decem classes distribuerentur, quarum unaquaeque erat 50. virorum ex qualibet Tribu, Quinquaginta isti Viri in sua clasfe singuli sedebant et sententiam dicebant, non confuse, sed in sua Tribu quisque: sedebantque classes et sententiam dicebant, eô ordine, quem sors ab ipso anni principio unicuique attribuerat, sic ut principem locum obtineret Tribus illa quae tunc ἐπρυτάνευε. In unaquaque autem Tribu, Praesedisse videntus Proedri Prytanum et Proedri illinovem, ab unaquaque Tribu

electi, exceptâ illâ quae eô die imperabat: ad coeteros quod attinet, ratio aetatishabita et illi sententiam primo rogati esse videntur, qui aetate erant provectiores, Plut. In Nicia; quemadmodum in Contione, pro aetatis ratione primi, secundi, tertii et ita deinceps, orationem habebant ad Populum. Donec Glaucippo Athenis Praetore, annô 3. Olymp. 92. aliô ordine institutô, uniuscuiusque Tribus Senatores ab illo tempore, praeter Proedros sederunt et sententiam dixerunt in sua Tribu, eô ordine, quem sors unicuique adsignavit. Unde, ut visum supra, relatum inter Capita iusiurandi, eô ordine quem literae sors (per literas enim illa fiebat A. B. etc.) attribuisset, in Senatu sessuros. Vide Graecum Aristoph. Interpretem Pluto, ad vers. hunc.

Α᾿λλ᾿ οὐ λαχοῦσ᾿ ἔσπινες εν τῷ γράμματι.

Sed et Populum in contionem cogebant Prytaneis statis diebus, singulis nempe Prytaniis quater: et quidem prim τȏυ κυριῶν ἐκκλησιῶν cogebatur, d. 11. Prytaneiae, secunda die 20. tertia d. 30. quarta d. 33. Equibus haec agebat, περὶ ἱερῶν καὶ ὁσίων: ista, Praecones et Legatos expediebat: Illa τȏις βουλομένοις ἱκετηρίαν θεμένοις, λέγειν ἀδεῶς περί τε τȏυ ἰδίων καὶ τȏυ δημοσίων, vacabat: In prima vero ἐπεχειροτόνούν τὰς ἀρχάς, καὶ ἀπεχειροτόνουν: ἐισήγγελον τὰς ἐισαγγελίας, καὶ τὰς ἀπογραφὰς τῶν δημευομένων ἀνεγίνωσκον ὁι πρὸς ταῖς δίκαις, καὶ τὰς λήξεις τῶν κλήρων, Vide Pollucem, l. 8. c. 9. etc. Mulctas quod attinet, non nisi quingentis drachmis multandi ius erat, Quingentorum Senatui, ex Lege memorata Demostheni contra Eureg. et Mnesib. quod si gravior mulcta irroganda esset, tradebant reos a se condemnatos τῷ Δικαςτηρίῳ: quod quando fiebat, Thesmothetae in iudicium introducebant. Quia vero maximum fuit apud Athenienses rei nuticae studium, quotannis Senatus Quingentorum lege tenebatur naves aedificare novas, Libaniô teste in Hypothesi Androtiana; quam in rem pecuniam e publcio accipiebat: Idque institutum videtur a Themistoclis temporibus, vel certe factitatum, post nobilem illam Salaminiam victoriam, Demosth. in eadem Orat. Quod ut Senatus promptius faceret, munere invitabatur, Coronâ videl. ut annotavit Ulpianus ad Androtianam. Tandem (ut reliqui omnes, qui Magistratu exibant, intra 30. ab abdicato Magistratu dies, rationes administratae Reip. reddere tenebantur) ita et Quingentorum Senatus ὑπεύθυνος ἦν, reddendis rationibus obnoxius fuit, ex lege, cuius meminit Aeschines contra Ctesiph. Quare, ne Senatus paucorum scelere damnaretur, quando rationes suas referebat, vertente Magistratus sui annô severe in suos animadvertebat, et si qui munus suum bene non fungerentur, Senatu movebat, latis per folia, calculorum vicem, sententiis: unde τὸ ἐκφυλλοφορεῖν ortum. Si itque munus suum egregie obiisent Quingenti, coronâ Senatus cohonestabatur: bonâ autem fide Remp. ad ministrâsse non iudicabatur, nisi triremes fecisset. Rationes vero apud Scribam et Logistas referebantur, Vide supra in voce Logistae, et plura hanc in rem, apud Sam. Petitum, Comm. in LL. Atticas l. 3. tit. 1. cui adde Franc. Rossaeum, Archaeol. att. l. 3. c. 3. Sect. 1.